İsviçre diyor

Sahilde kaybolan bir ayakkabı. Küçük ayakların uzun yolculuklar yaptığı iki dünya arasında denizimiz şarkı söylüyor ve kükrüyor...

Sylvie Mallard göçmenlerin sözlerini taşıyor, hayat sözleri, Ayrıca, kardeşlerin hayatları, annelerin, babaların ve kız kardeşlerin, sözler... hafızası buraya kazındığı için yaşlanmayacak çocukların sözleri...

Ve o akşam annem sustuğunda... bütün gökyüzü susmuştu... ve anılarımızda kaldı bu dünyanın şarkısı.

Mare Nostrum ve boşuna ? Bu arada Dünyalı... ve eğer sen bir hiçsen, işte sen kimsin ? Dünyanın fısıltılarında büyüyeceksin, ya da bir kuşun uçuşunda. Dalgada ve ruhta büyüyeceksin, dünyanın hafızasında ve tarihte yeniden doğacaksın, gözlerimiz nerede dinlenecek ; kalplerimizin duracağı yer, seninki sonunda yenebilecek.